घन गेले खोलवर भिजवून
नुकतंच मन निथळतंय ग
लांबच लांब रात्र ही कधीची
नुकतंच क्षितीज उगवतंय ग
माहितिये आज तू माझेच शब्द
फिरून मलाच सांगतेयस
कि दृश्य नव्हे दृष्टीत सारं असतं ग
पण आजही तुला ते, बघण्यापेक्षा म्हणनच सोपं वाटतं ग
आज म्हणतेस तू ज्यांना प्रेमाच्या चिंब संध्या
त्या राहिल्या माझ्यासाठी सावल्या कुट्ट काळ्या
घायाळ नजरेला नाही वेदना पारख्या करू शकत ग
त्यांना आता वेगळ्याने मी नाही पाहू शकत ग
आठवतो तुझ्या आवडीचा तो गर्द रक्तवर्णी गंध
देठ त्याचे नेहमीच मला थेट वर्मी रुतले होते
नुकत्याच जखमांवर खवल्या चढतायत ग
नुकतंच तळहातावर आता रक्त साकळतय ग
तुझ्या नकळत सावली होणं निवडलं होतं मी
नुकतंच कुठे जगणं वाट्याला येतंय
नुकतंच धुकं सरतय अन
नुकतंच आता उजाडतय ग